" พระคุณแม่"
ชีวิตเด็ก เล่นซน หกล้มพลาด
พ่อแม่ปราด เข้ามา เยี่ยวยาให้
เมื่อยามจิต โศกเศร้า เหงาอาลัย
พ่อแม่ให้ ปลอบมั่น ขวัญชีวา
พ่อแม่นั้น ถนอม กล่อมเลี้ยงลูก
คืนวันผูก โหยให้ อาลัยหา
ทุ่มเทให้ ทั้งชีวิต จิตวิญญาณ์
วันเวลา ผ่านไป ยิ่งใยดี
ลมหายใจ พ่อแม่ มีแต่ลูก
จิตพันธ์ผูก ลูกให้ ได้สุขี
ถึงพ่อแม่ ไร้สุข ทุกข์ทวี
ชีวิตนี้ พลีให้ลูก ทุกเวลา
จะมืดค่ำ ทำงาน นั้นเพื่อลูก
จิตฝังผูก ลูกให้ ได้ศึกษา
ทั้งพ่อแม่ อาบเหงื่อไหล ได้เงินมา
วันข้างหน้า ลูกนั้น พลันสบาย
ยามเมื่อลูก ไม่เชื่อฟัง รั้นพ่อแม่
เจ็บใจแท้ พ่อแม่นั้น ขวัญสลาย
พ่อแม่นั้น ทั้งเหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แต่ทุดท้าย ลูกไม่นำ ทำได้ลง
แต่หากลูก เป็นคนดี มีความสุข
นิรทุกข์ อภิรมย์ สมประสงค์
แต่เมื่อยาม ลูกคลาด ได้พลาดลง
พ่อยังคง แม่ยังคอย ด้วยเมตตา
....................
พระคุณแม่ ๒
จะขอกล่าว พรรณนา พระคุณแม่
เริ่มตั้งแต่ แม่อุ้มท้อง ประคองศรี
แม่ทนทุกข์ สุดพร่ำ ช้ำชีวี
ใจกายนี้ พลีให้ลูก เฝ้าผูกพันธ์
แม่อุ้มท้อง ประคองลูก สุดที่รัก
แม่ลำบาก ใจกาย ไม่สุขสันต์
บางครั้งแม่ ต้องตื่น ขึ้นฉับพลัน
เพราะลูกนั้น ด่าวดิ้น เหมือนสิ้นใจ
แม่เดินเหิน ไปมา ท่าลำบาก
เจ็บปวดมาก ผิวกาย ไม่ผ่องใส
หน้าซีดเผือด เลือดฝาด แม่ขาดไป
ในภายใน ปั่นป่วน ชวนให้ตรม
บางครั้งแม่ เจ็บแสน แน่นหน้าอก
แม่นอนกก ใจหาย ไม่สุขสม
สรรพางค์ ร้อนผ่าว ร้าวระบม
แม่ทุกข์ตรม เพื่อลูกน้อย ผู้กรอยใจ
บางครั้งแม่ คลื่นเ***ยน อาเจียนล้ม
แม่เป็นลม นอนแผ่ ต้องแก้ไข
บางครั้งหอบ แม่เหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แม่ทุกข์ รักษาครรภ์ นั้นเก้าเดือน
วันที่ลูก ลืมตา มาดูโลก
แม่ทุกข์โศก ซ้ำร้าย หาใดเหมือน
แม่ด่าวดิ้น กรีดร้อง ก้องสะเทือน
แม่เปรียบเหมือน ตกแหล่ง แห่งอบาย
เสียงลูกร้อง นอนดิ้น แม่สิ้นทุกข์
แม่มีสุข เพราะสม อารมณ์หมาย
สองมือกอด ลูกติด แนบชิดกาย
ถอนหายใจ ดูลูกน้อย พลอยยินดี
ลูกเกิดมา แม่พร้อม ถนอมเลี้ยง
เหนื่อยไม่เกี่ยง เพียงให้ลูก ได้สุขี
ริ้นจะไต่ ไรจะตอม พร้อมธุลี
แม่ปราณี พัดวีให้ หาใครปาน
ถึงเมื่อยาม ลูกร้อง ประคองกอด
มือแม่สอด อิงแอบ แนบขนาน
ยามลูกเศร้า เหงาใจ ไม่ชื่นบาน
แม่สงสาร ปลอบจิต หายพิษภัย
เลือดในกาย แม่นี้ พลีให้ลูก
ถึงจะทุกข์ ลำบาก ยากแค่ไหน
แม่ก็สู้ ไม่ย่อท้อ ต่อสิ่งใด
เพื่อจะให้ ลูกรอด ตลอดมา
บางครั้งลูก เจ็บป่วย ด้วยโรคร้าย
ไม่เว้นวาย แม่ก็ให้ การรักษา
จนบางครั้ง แม่ต้องนั่ง หลั่งน้ำตา
เพราะลูกยา แม่อดหลับ ขับตานอน
ถึงเมื่อยาม ลูกน้อย พลอยเติบใหญ่
แม่ห่วงใย ส่งให้เรียน เพียรฝึกสอน
เข้าโรงเรียน เขียนก.กา ยังอาวรณ์
แม่สั่งสอน อ้อนลูกน้อย ค่อยเรียนไป
เหงื่อของแม่ แต่ละหยด หยาดเพื่อลูก
จิตฝังผูก อนาคต ให้สดใส
แม่มีคุณ หนุนส่อง ผ่องอำไพ
แม่เสียใจ ในเมื่อลูก ถูกมลทิน
" พระคุณแม่ ๓ "
"แม่"เมื่อหวัง ตั้งใจ จะได้ลูก
จิตพันธ์ผูก เทพเจ้า เฝ้าวอนขอ
คอยถามฤกษ์ ฤดูนี้ ปีใดหนอ
หวังได้หน่อ คือลูก ถูกฤกษ์ยาม
**************** ครั้นระดู เอิบอาบ แม่ซาบซ่าน
สมุฏฐาน ครรภ์ตั้ง ดังสอบถาม
แม่แพ้ท้อง ครองทุกข์ โรคคุกคาม
แต่ใจงาม เพราะความรัก ภักดิ์ลูกน้อย
******************* แม่อุ้มครรภ์ วันแล้ว ก็วันเล่า
กำหนดเก้า เดือนกว่า หาท้อถอย
พอลูกคลอด ปลอดภัย สมใจคอย
แม่จึงพลอย เริ่มต้น เป็น"ชนนี"
*****************
ยามทารก ตกใจร้อง ไห้จ้า
แม่จะมา จุ๊บกระหม่อม จอมเกศี
ให้ดื่มนม สมนาม "โตเสนตี"
ผู้ปรานี ปลอบขวัญ ให้มั่นใจ
*************** คราวลมแรง แสงแดด แผดเผากล้า
เด็กจะรู้ เดียงสา ก็หาไม่
แม่เท่านั้น หวั่นระวัง ไม่ห่างไกล
จึงเรียกได้ ไม่ลำเอียง "ผู้เลี้ยงดู"
***************** ทรัพย์ของแม่ และพ่อ ต่อกันเข้า
แม่จะเฝ้า คุ้มครอง ปกป้องอยู่
ด้วยใจหวัง ฝังปลูก ลูกเชิดชู
ให้ก่อกู้ สกุลวงศ์ ดำรงนาน
************** แม่ลำบาก ยากเข็ญ จนเย็นค่ำ
ทุกวันพร่ำ ให้สำเนียก คอยเรียกขาน
อย่างนี้ลูก อย่างโน้นลูก เกือบทุกกาล
ไม่รำคาญ หรือระคาย หรือหน่ายรัก
******************** พอลูกเติบ โตใหญ่ วัยแรกรุ่น
เที่ยวหมกมุ่น มักชู้ สู่สมัคร
ทุกยามเย็น ไม่เห็นมา ล่าช้านัก
แม่ก็ชัก เดือดร้อน ก่อนใครใคร
**************** เพราะฉะนั้น บัณฑิต คิดคุณแม่
ทุกวันแล ควรสักการ ท่านยิ่งใหญ่
ด้วยเสื้อผ้า,อาหาร,การลูบไล้
อาบน้ำให้,ให้ล้างเท้า,ให้เข้านอน
ชีวิตเด็ก เล่นซน หกล้มพลาด
พ่อแม่ปราด เข้ามา เยี่ยวยาให้
เมื่อยามจิต โศกเศร้า เหงาอาลัย
พ่อแม่ให้ ปลอบมั่น ขวัญชีวา
พ่อแม่นั้น ถนอม กล่อมเลี้ยงลูก
คืนวันผูก โหยให้ อาลัยหา
ทุ่มเทให้ ทั้งชีวิต จิตวิญญาณ์
วันเวลา ผ่านไป ยิ่งใยดี
ลมหายใจ พ่อแม่ มีแต่ลูก
จิตพันธ์ผูก ลูกให้ ได้สุขี
ถึงพ่อแม่ ไร้สุข ทุกข์ทวี
ชีวิตนี้ พลีให้ลูก ทุกเวลา
จะมืดค่ำ ทำงาน นั้นเพื่อลูก
จิตฝังผูก ลูกให้ ได้ศึกษา
ทั้งพ่อแม่ อาบเหงื่อไหล ได้เงินมา
วันข้างหน้า ลูกนั้น พลันสบาย
ยามเมื่อลูก ไม่เชื่อฟัง รั้นพ่อแม่
เจ็บใจแท้ พ่อแม่นั้น ขวัญสลาย
พ่อแม่นั้น ทั้งเหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แต่ทุดท้าย ลูกไม่นำ ทำได้ลง
แต่หากลูก เป็นคนดี มีความสุข
นิรทุกข์ อภิรมย์ สมประสงค์
แต่เมื่อยาม ลูกคลาด ได้พลาดลง
พ่อยังคง แม่ยังคอย ด้วยเมตตา
....................
พระคุณแม่ ๒
จะขอกล่าว พรรณนา พระคุณแม่
เริ่มตั้งแต่ แม่อุ้มท้อง ประคองศรี
แม่ทนทุกข์ สุดพร่ำ ช้ำชีวี
ใจกายนี้ พลีให้ลูก เฝ้าผูกพันธ์
แม่อุ้มท้อง ประคองลูก สุดที่รัก
แม่ลำบาก ใจกาย ไม่สุขสันต์
บางครั้งแม่ ต้องตื่น ขึ้นฉับพลัน
เพราะลูกนั้น ด่าวดิ้น เหมือนสิ้นใจ
แม่เดินเหิน ไปมา ท่าลำบาก
เจ็บปวดมาก ผิวกาย ไม่ผ่องใส
หน้าซีดเผือด เลือดฝาด แม่ขาดไป
ในภายใน ปั่นป่วน ชวนให้ตรม
บางครั้งแม่ เจ็บแสน แน่นหน้าอก
แม่นอนกก ใจหาย ไม่สุขสม
สรรพางค์ ร้อนผ่าว ร้าวระบม
แม่ทุกข์ตรม เพื่อลูกน้อย ผู้กรอยใจ
บางครั้งแม่ คลื่นเ***ยน อาเจียนล้ม
แม่เป็นลม นอนแผ่ ต้องแก้ไข
บางครั้งหอบ แม่เหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แม่ทุกข์ รักษาครรภ์ นั้นเก้าเดือน
วันที่ลูก ลืมตา มาดูโลก
แม่ทุกข์โศก ซ้ำร้าย หาใดเหมือน
แม่ด่าวดิ้น กรีดร้อง ก้องสะเทือน
แม่เปรียบเหมือน ตกแหล่ง แห่งอบาย
เสียงลูกร้อง นอนดิ้น แม่สิ้นทุกข์
แม่มีสุข เพราะสม อารมณ์หมาย
สองมือกอด ลูกติด แนบชิดกาย
ถอนหายใจ ดูลูกน้อย พลอยยินดี
ลูกเกิดมา แม่พร้อม ถนอมเลี้ยง
เหนื่อยไม่เกี่ยง เพียงให้ลูก ได้สุขี
ริ้นจะไต่ ไรจะตอม พร้อมธุลี
แม่ปราณี พัดวีให้ หาใครปาน
ถึงเมื่อยาม ลูกร้อง ประคองกอด
มือแม่สอด อิงแอบ แนบขนาน
ยามลูกเศร้า เหงาใจ ไม่ชื่นบาน
แม่สงสาร ปลอบจิต หายพิษภัย
เลือดในกาย แม่นี้ พลีให้ลูก
ถึงจะทุกข์ ลำบาก ยากแค่ไหน
แม่ก็สู้ ไม่ย่อท้อ ต่อสิ่งใด
เพื่อจะให้ ลูกรอด ตลอดมา
บางครั้งลูก เจ็บป่วย ด้วยโรคร้าย
ไม่เว้นวาย แม่ก็ให้ การรักษา
จนบางครั้ง แม่ต้องนั่ง หลั่งน้ำตา
เพราะลูกยา แม่อดหลับ ขับตานอน
ถึงเมื่อยาม ลูกน้อย พลอยเติบใหญ่
แม่ห่วงใย ส่งให้เรียน เพียรฝึกสอน
เข้าโรงเรียน เขียนก.กา ยังอาวรณ์
แม่สั่งสอน อ้อนลูกน้อย ค่อยเรียนไป
เหงื่อของแม่ แต่ละหยด หยาดเพื่อลูก
จิตฝังผูก อนาคต ให้สดใส
แม่มีคุณ หนุนส่อง ผ่องอำไพ
แม่เสียใจ ในเมื่อลูก ถูกมลทิน
" พระคุณแม่ ๓ "
"แม่"เมื่อหวัง ตั้งใจ จะได้ลูก
จิตพันธ์ผูก เทพเจ้า เฝ้าวอนขอ
คอยถามฤกษ์ ฤดูนี้ ปีใดหนอ
หวังได้หน่อ คือลูก ถูกฤกษ์ยาม
**************** ครั้นระดู เอิบอาบ แม่ซาบซ่าน
สมุฏฐาน ครรภ์ตั้ง ดังสอบถาม
แม่แพ้ท้อง ครองทุกข์ โรคคุกคาม
แต่ใจงาม เพราะความรัก ภักดิ์ลูกน้อย
******************* แม่อุ้มครรภ์ วันแล้ว ก็วันเล่า
กำหนดเก้า เดือนกว่า หาท้อถอย
พอลูกคลอด ปลอดภัย สมใจคอย
แม่จึงพลอย เริ่มต้น เป็น"ชนนี"
*****************
ยามทารก ตกใจร้อง ไห้จ้า
แม่จะมา จุ๊บกระหม่อม จอมเกศี
ให้ดื่มนม สมนาม "โตเสนตี"
ผู้ปรานี ปลอบขวัญ ให้มั่นใจ
*************** คราวลมแรง แสงแดด แผดเผากล้า
เด็กจะรู้ เดียงสา ก็หาไม่
แม่เท่านั้น หวั่นระวัง ไม่ห่างไกล
จึงเรียกได้ ไม่ลำเอียง "ผู้เลี้ยงดู"
***************** ทรัพย์ของแม่ และพ่อ ต่อกันเข้า
แม่จะเฝ้า คุ้มครอง ปกป้องอยู่
ด้วยใจหวัง ฝังปลูก ลูกเชิดชู
ให้ก่อกู้ สกุลวงศ์ ดำรงนาน
************** แม่ลำบาก ยากเข็ญ จนเย็นค่ำ
ทุกวันพร่ำ ให้สำเนียก คอยเรียกขาน
อย่างนี้ลูก อย่างโน้นลูก เกือบทุกกาล
ไม่รำคาญ หรือระคาย หรือหน่ายรัก
******************** พอลูกเติบ โตใหญ่ วัยแรกรุ่น
เที่ยวหมกมุ่น มักชู้ สู่สมัคร
ทุกยามเย็น ไม่เห็นมา ล่าช้านัก
แม่ก็ชัก เดือดร้อน ก่อนใครใคร
**************** เพราะฉะนั้น บัณฑิต คิดคุณแม่
ทุกวันแล ควรสักการ ท่านยิ่งใหญ่
ด้วยเสื้อผ้า,อาหาร,การลูบไล้
อาบน้ำให้,ให้ล้างเท้า,ให้เข้านอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น