กลอนลาวัดนวมินทร์ฯ
ยี่สิบสาม กรกฎา ขอลาแล้ว
เหลือเพียงแนว ความทรงจำ ไว้พร่ำหา
เหลือความดี ที่แนบนบ จบบูชา
เหลือวาจา เป็นอาภรณ์ ป้อนให้กัน
เหลือเพียงแนว ความทรงจำ ไว้พร่ำหา
เหลือความดี ที่แนบนบ จบบูชา
เหลือวาจา เป็นอาภรณ์ ป้อนให้กัน
ขอกราบลา อาจารย์เจ้าคุณ ผู้อุ่นเอื้อ
ผู้จุนเจือ คอยห่วงใย ให้สุขสันต์
ผู้เคยกล่าว เรียงร้อย ถ้อยจำนรรจ์
อยู่ด้วยกัน ท่านกระตุ้น หนุนชีวี
ท่านได้ให้ ที่พักพิง สิ่งดีเยี่ยม
ผู้เต็มเปี่ยม ความการุณย์ อุ่นเกศรี
ท่านได้ให้. โอกาสล้ำ ทำความดี
ผู้ที่มี เมตตาธรรม นำใจชน
ผู้เต็มเปี่ยม ความการุณย์ อุ่นเกศรี
ท่านได้ให้. โอกาสล้ำ ทำความดี
ผู้ที่มี เมตตาธรรม นำใจชน
ขอกราบลา คณะสงฆ์ องค์ทุกผู้
ที่เคยอยู่ ร่วมกันมา หลายหน้าฝน
ร่วมทำงาน เผยแผ่ แก่ปวงชน
ได้รวมพล. กิจกรรม ทำกันมา
ที่เคยอยู่ ร่วมกันมา หลายหน้าฝน
ร่วมทำงาน เผยแผ่ แก่ปวงชน
ได้รวมพล. กิจกรรม ทำกันมา
ได้ช่วยกัน ดูแลวัด จัดสถานฯ
ช่วยทำงาน กันทุกอย่าง สางปัญหา
งานหนักเบา ช่วยกัน ดำเนินมา
วันเวลา มาพราก ต้องจากกัน
ขอบคุณสงฆ์ มีน้ำใจ ให้อยู่ร่วม
รู้สึกท่วม ท้นใจ ไม่อาจกั้น
ความเอ่อล้น ในใจ ใฝ่จำนรรจ์
นับแต่วัน พรุ่งนี้หนอ ขออำลา
หากสิ่งใด ได้ประมาท พลาดพลั้งผิด
ขอให้คิด อภัย ให้เถิดหนา
อย่าได้เป็น บาปกรรม หนุนนำพา
คราวครั้งหน้า คงประสบ ได้พบกัน
ขออำลา โยมญาติ ปราชญ์ของวัด
ผู้คอยจัด ช่วยพระสงฆ์ ดำรงมั่น
ขออำลา โยมมาเพลพระ ประจำวัน
ขอจำนรรจ์ พรุ่งนี้หนอ ขออำลา
ขอจำนรรจ์ พรุ่งนี้หนอ ขออำลา
ขออำลา อาคาร สถานที่
ทั้งภูรี อรัญญ์ สถานป่า
ให้ร่มเย็น ให้ชีวิต จิตวิญญาณ์
เทวดา ทุกชั้น ฉันขอลา
ให้ร่มเย็น ให้ชีวิต จิตวิญญาณ์
เทวดา ทุกชั้น ฉันขอลา
จะจดจำ นวมินทร์ฯ ถิ่นกว้างใหญ่
ไว้ในใจ ใฝ่ตรึก ระลึกหา
ว่าครั้งหนึ่ง วัดหรู เคยอยู่มา
จะบูชา นอบนบ จวบชีวี
ไว้ในใจ ใฝ่ตรึก ระลึกหา
ว่าครั้งหนึ่ง วัดหรู เคยอยู่มา
จะบูชา นอบนบ จวบชีวี
ปัจฉิมะ คำกลอน ท่อนสุดท้าย
ขออวยชัย ทุกท่าน นั้นสุขี
จะจดจำ ไว้ในใจ ในความดี
จะกี่ปี จากนี้หนอ ไม่ขอลืม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น