กลอนลาลูก

ลาลูก (แต่งไว้แด่ลูกๆที่แม่จากไปก่อน)

โอ้ลูกจ๋า ลูกแม่ แม่แย่แล้ว
ไม่มีแวว โรคจะหาย ไร้ความหวัง
มันรุกราน ไปหลายที่ เห็นทีพัง
แม่มีหวัง ริบหรี่ลูก แม่ทุกข์ทน

ป่วยครั้งนี้ สาหัส ลูกรักเอ๋ย
แม่ไม่เคย ป่วยหนัก เลยสักหน
ป่วยครั้งนี้ แสนทรุด สุดจะทน
ลูกทุกคน อย่าช้ำ ให้ทำใจ

ธรรมะป้อน ลูกสอนแม่ แม่รับรู้
สติดู กายใจทุกข์ ลูกมอบให้
ปากอยากบอก.คอแสบ แทบขาดใจ
โรคใจร้าย ให้แม่ทรุด. สุดระกำ

หูของแม่ ได้ยินเสียง เพึยงรับรู้
ตาแม่ดู เห็นลูกด้วย มาช่วยค้ำ
เห็นทุกอย่าง ลูกหลาน นั้นกระทำ
อยากเอ่ยคำ ตอบลูกลูก แม่ทุกข์ทน

แม่ทำใจ สติดู สู้ผ่านโรค
ตัดความโศก ความอาลัย เพื่อให้พ้น
ความบีบคั้น กายใจเหลือ เพื่อทุกคน
แม่ทุกข์ทน สุดชีวี เห็นทีลา

ปัจฉิมะ วาจา คราสุดท้าย
แม่ขอให้ ลูกลูก อย่าทุกข์หนา
จงรักกัน ดูแลกัน เหมือนผ่านมา
อนิจจา สังขาร นั้นไม่ทน

ลมหายใจ เฮือกสุดท้าย ไปแล้วหนา
ทิ้งวาจา ด้วยอาลัย ให้อีกหน
ขอลูกแม่ แม่ขอลา นะทุกคนอย่าสับสน จงสุขสันต์. นิรันดร์เทอญ...