" ยายจ๋าผู้น่าสงสาร "
ได้เห็นภาพ ยายแก่ ชะแรวัย
มันรู้สึก สลดใจ เป็นหนักหนา
โอ้หนอ คุณาย น่าเวทนา
สู้โดดเดี่ยว เอกา อยู่คนเดียว
.....................................
หอบสังขาร ดั้นรน จนตกกละ
มุมานะ น่าสงสาร พานพบเห็น
เหตุไฉน ยายถึง พึงรำเค็ญ
เดินตระเวน เร่ร่อน นอนกลางดิน
.....................................
ลูกหลานยาย นั้นเล่า เขาไปไหน
แล้วทำไม ทิ้งยาย ไม่ถวิล
เหลือเพียงน้อย บั้นปลาย วายชีวิน
หลานลืมสิ้น บ้านนี้ ที่ผุพัง
..............................
หอบสมุนไพร มาขาย ให้กายอื่น
ส่วนตัวเอง ขมกลืน สะอื้นไห้
ต้องตากแดด หลังขึ้นเกลือ อาบเหงื่อไคล
อนาคต สดท้าย ยายต้องทน
ถึงจะทุกข์ อย่างไร ไม่เคยขอ
ไม่ได้งอ เท้ามือ หรือทำบ่น
ทนกัดฟัน มานะเอื้อ สุดเหนือคน
จะสู้ทน ด่าวดิ้น จนสิ้นใจ
..............................................
ริมฟุตบาต สับสน คนเพ่นพ่าน
ทอดสังขาร แอบอิง พิงต้นเสา
สุดอ่อนล้า กายเนื้อ เหลือเพียงเงา
นั่งซบเซา เหงาจิต ทั้งอิดโรย
ฝากชีวิต กับร่มเงา เสาไฟฟ้า
เพราะตัวข้า สุดแย่ แลหิวโหย
ชีวิตนี้ ชำรุด สุดจะโวย
เรี่ยวแรงโรย ตาฝ่าฝาง นั่งถอนใจ
.......................
หากทุกท่าน สงสาร ผ่านเจอยาย
ขอจงได้ ซื้อของด้วย ช่วยเถิดหนา
ธรรมทร ขอสาธุ มุทิตา
เพื่อกันฉุด ยึดชีวา ยายจ๋า..เรา
..............................
ปัจจิมวัย ใกล้ดับ ลับคล้อยเคลื่อน
ธรรมะเตือน ให้เห็น เป็นทุกขัง
ในร่างกาย ให้ชำรุด สุดจะพัง
อะนิจจัง สังขาร ไม่ทานทน
ทุกขะ- ลักษณะ ปรากฏชัด
อนิจจะ ก็ประหัด มาวัดผล
อนัตตะ ลักษณะ มาเวียนวน
ให้ได้ยล เห็นชัด มาวัดใจ
เป็นวัยที่ ต้องอาศัย ปัจจัยสู้
อย่าให้จิต หดหู่ อยู่ไฉน
ต้องศึกษา ธรรมะ พระจอมไตร
ในภายใน ภายนอก ซอกดวงมาลย์
.................
กำลังใจ ต้องดี มีคนให้
เป็นปัจจัย ไหลบ่า มาเกื้อหนุน
มีลุกหลาน ดูแล แผ่จำรูญ
มีต้นทุน บุญนิธิ มิโรยรา
หมั่นทำบุญ เข้าวัด ปฏิบัติธรรม
ให้เห็นล้ำ ความจริง ส่งมีค่า
เห็นความเสื่อม ไม่ทนทาน สังขารา
ถึงชรา ใจกล้าแกล่ง ด้วยแรงบุญ
ขอฝากเตือน คนจะแก่ หรือแก่แล้ว
อย่าได้แคล้ว เข้าวัด สนับสนุน
มุ่งฝึกหัด ปฏิบัติธรรม จะจำรูญ
สั่งสมทุน บุญนิธิ จะติดตัว
..................
ได้เห็นภาพ ยายแก่ ชะแรวัย
มันรู้สึก สลดใจ เป็นหนักหนา
โอ้หนอ คุณาย น่าเวทนา
สู้โดดเดี่ยว เอกา อยู่คนเดียว
.....................................
หอบสังขาร ดั้นรน จนตกกละ
มุมานะ น่าสงสาร พานพบเห็น
เหตุไฉน ยายถึง พึงรำเค็ญ
เดินตระเวน เร่ร่อน นอนกลางดิน
.....................................
ลูกหลานยาย นั้นเล่า เขาไปไหน
แล้วทำไม ทิ้งยาย ไม่ถวิล
เหลือเพียงน้อย บั้นปลาย วายชีวิน
หลานลืมสิ้น บ้านนี้ ที่ผุพัง
..............................
หอบสมุนไพร มาขาย ให้กายอื่น
ส่วนตัวเอง ขมกลืน สะอื้นไห้
ต้องตากแดด หลังขึ้นเกลือ อาบเหงื่อไคล
อนาคต สดท้าย ยายต้องทน
ถึงจะทุกข์ อย่างไร ไม่เคยขอ
ไม่ได้งอ เท้ามือ หรือทำบ่น
ทนกัดฟัน มานะเอื้อ สุดเหนือคน
จะสู้ทน ด่าวดิ้น จนสิ้นใจ
..............................................
ริมฟุตบาต สับสน คนเพ่นพ่าน
ทอดสังขาร แอบอิง พิงต้นเสา
สุดอ่อนล้า กายเนื้อ เหลือเพียงเงา
นั่งซบเซา เหงาจิต ทั้งอิดโรย
ฝากชีวิต กับร่มเงา เสาไฟฟ้า
เพราะตัวข้า สุดแย่ แลหิวโหย
ชีวิตนี้ ชำรุด สุดจะโวย
เรี่ยวแรงโรย ตาฝ่าฝาง นั่งถอนใจ
.......................
หากทุกท่าน สงสาร ผ่านเจอยาย
ขอจงได้ ซื้อของด้วย ช่วยเถิดหนา
ธรรมทร ขอสาธุ มุทิตา
เพื่อกันฉุด ยึดชีวา ยายจ๋า..เรา
..............................
ปัจจิมวัย ใกล้ดับ ลับคล้อยเคลื่อน
ธรรมะเตือน ให้เห็น เป็นทุกขัง
ในร่างกาย ให้ชำรุด สุดจะพัง
อะนิจจัง สังขาร ไม่ทานทน
ทุกขะ- ลักษณะ ปรากฏชัด
อนิจจะ ก็ประหัด มาวัดผล
อนัตตะ ลักษณะ มาเวียนวน
ให้ได้ยล เห็นชัด มาวัดใจ
เป็นวัยที่ ต้องอาศัย ปัจจัยสู้
อย่าให้จิต หดหู่ อยู่ไฉน
ต้องศึกษา ธรรมะ พระจอมไตร
ในภายใน ภายนอก ซอกดวงมาลย์
.................
กำลังใจ ต้องดี มีคนให้
เป็นปัจจัย ไหลบ่า มาเกื้อหนุน
มีลุกหลาน ดูแล แผ่จำรูญ
มีต้นทุน บุญนิธิ มิโรยรา
หมั่นทำบุญ เข้าวัด ปฏิบัติธรรม
ให้เห็นล้ำ ความจริง ส่งมีค่า
เห็นความเสื่อม ไม่ทนทาน สังขารา
ถึงชรา ใจกล้าแกล่ง ด้วยแรงบุญ
ขอฝากเตือน คนจะแก่ หรือแก่แล้ว
อย่าได้แคล้ว เข้าวัด สนับสนุน
มุ่งฝึกหัด ปฏิบัติธรรม จะจำรูญ
สั่งสมทุน บุญนิธิ จะติดตัว
..................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น