เมื่อฉันบวช
............
วันที่เจ็ด มิถุนา ข้าได้บวช
หัดฝึกสวด ภาวนา ในผ้าเหลือง
ด้วยวิธี ที่เรียบง่าย ไม่สิ้นเปลือง
มารู้เรื่อง ของสงฆ์ ผู้ทรงคุณ
วันปลงผม ของอาตม์ ญาติสุดปลื้ม
ยังไม่ลืม วันนั้น ฉันอบอุ่น
สละผม เป็นหอบ ตอบแทนคุณ
เพื่อเพิ่มพูน กตัญญู รู้ทดแทน
ได้สละ ทุกอย่าง สร้างทางมรรค
ทิ้งความรัก เงินทอง ของหวงแหน
ถึงจะเกิด ในวิเทศ เขตต่างแดน
หลานไทยแลนด์ ขอตั้งจิต อุทิศตน
ท่องขานนาค ยากแท้ โอ้แม่เอ๋ย
เพราะไม่เคย กับภาษา พาสับสน
ภาษาไทย บาลี นี้ชอบกล
ทำเสียจน ข้าท้อ เกือบขอลา
ด้วยศรัทธา กตัญญู ข้าสู้ได้
เลยตั้งใจ ฝึกเรียน เพียรศึกษา
ในที่สุด ข้าท่องได้ ใกล้เวลา
อุปสัปทา-เปกโข โชว์ความดี
วันข้าบวช คนมากมาย ได้มาร่วม
เป็นวันรวม ญาติผู้ใหญ่ ให้สุขี
ข้าแต่งชุด นาคสะกาว ขาวเหมือนชี
พร้อมกับมี ขบวนแห่ ข้าแย่เลย
ข้าถูกจับ ขึ้นคออั้ง ช่างงงยิ่ง
มันเป็นสิ่ง ไม่สบาย ให้แค่เฉย
วันแห่นาค วันนั้น ฉันไม่เคย
สุดจะเอ่ย จำนรร พรรณนา
ฉันได้บวช วัดสะกินอ พอจำได้
แห่กันใหญ่ อย่างสุดปลื้ม ชื่นหรรษา
มีญาติโยม ปราชญ์มิตร จิตเมตตา
ตั้งใจมา ร่วมงาน กันหลายคน
หลังจากบวช ในร่มผ้า กาสายะ
ได้เป็นพระ สบายใจ ไม่สับสน
พร้อมได้เรียน เขียนอ่าน ด้านมงคล
เร่งฝึกฝน เรียนรู้ อยู่เอกา
Meditation ฉันใคร่ ได้สัมผัส
เร่่งฝึกหัด เดินจงกรม ผสมผสาน์ (อ่านว่าผะสมผะสา)
ทั้งสวดมนต์ ทั้งฝึกหัด วิปัสสนา
เป็นเวลา ข้าดื่มด่ำ พร่ำความเพียร
ได้รับรส พระธรรม นำความสุข
นิรทุกข์ กับกาย หาใดเหมือน
ข้าตั้งใจ ปฏิบัติ หัดพากเพียร
เนิ่นจำเนียร ข้าเรียนรู้ อยู่วัดวา
ข้าได้ทำ หน้าที่ ดีของสงฆ์
มุ่งดำรง พระวินัย ได้ศึกษา
เหล่าญาติโยม สาธุ มุทิตา
อนิจจา ข้าต้องสึกฯ นึกเสียดาย
เส้นทางเดิน เป็นสงฆ์ คงยุติ
เพราะข้านี้ มีกิจ คิดใจหาย
ฉันเกี่ยวพันธ์ สันนิวาส ยากเปลื้องกาย
เลยต้องไป ทำหน้าที่ โลกีย์ชน
ขออภัย ชาวพุทธ ทุกทุกท่าน
ที่ทำทาน ร่วมกัน วันหลายหน
ข้านั้นมี เวลา มาไม่ดน
เพราะมีคน ที่ห่วงหา และอาลัย
ไว้ข้ามี โอกาส อาจจะกลับ
ข้าขอรับ ด้วยวาจา มาแก้ไข
หากบุญญา วาสนาดี ปีต่อไป
ฉันคงได้ กลับมาบวช อยู่รวดปี
ก่อนข้าสึกฯ ข้าภูมิใจ ได้ไปเทศน์
เติมธรรเมกข์ มารดาบิดา พาสุขี
ถึงคำเทศน์ ไม่ชัด ถนัดถนี่
แต่ข้ามี ความภูมิใจ ได้แทนคุณ
ฉันได้ทำ ให้พ่อแม่ แกเป็นญาติ
กับพระศาสน์ ของพระศรีฯ มีกุศล
ได้เรียนรู้ ระเบียบพุทธ วิสุทธิ์คุณ
ฉันอบอุ่น ก่อนสิกขา ขอลาที
ขอขอบคุณ พระอาจารย์ ท่านทั้งสอง
ผู้ให้ครอง นำหน้า พาสุขี
ขอกราบลา โยมญาติ ปราชญ์ผู้ดี
วันพรุ่งนี้ ตัวอาตม์ ขอจากลา
ถึงฉันไป ฉันไกล ก็แต่ร่าง
แต่ไม่ห่าง การร่ำเรียน เพียรศึกษา
ฉันยังอยู่ ใกล้จิต ชิดวัดวา
ฉันขอลา แค่นี้หนอ ขอเอวัง
............
วันที่เจ็ด มิถุนา ข้าได้บวช
หัดฝึกสวด ภาวนา ในผ้าเหลือง
ด้วยวิธี ที่เรียบง่าย ไม่สิ้นเปลือง
มารู้เรื่อง ของสงฆ์ ผู้ทรงคุณ
วันปลงผม ของอาตม์ ญาติสุดปลื้ม
ยังไม่ลืม วันนั้น ฉันอบอุ่น
สละผม เป็นหอบ ตอบแทนคุณ
เพื่อเพิ่มพูน กตัญญู รู้ทดแทน
ได้สละ ทุกอย่าง สร้างทางมรรค
ทิ้งความรัก เงินทอง ของหวงแหน
ถึงจะเกิด ในวิเทศ เขตต่างแดน
หลานไทยแลนด์ ขอตั้งจิต อุทิศตน
ท่องขานนาค ยากแท้ โอ้แม่เอ๋ย
เพราะไม่เคย กับภาษา พาสับสน
ภาษาไทย บาลี นี้ชอบกล
ทำเสียจน ข้าท้อ เกือบขอลา
ด้วยศรัทธา กตัญญู ข้าสู้ได้
เลยตั้งใจ ฝึกเรียน เพียรศึกษา
ในที่สุด ข้าท่องได้ ใกล้เวลา
อุปสัปทา-เปกโข โชว์ความดี
วันข้าบวช คนมากมาย ได้มาร่วม
เป็นวันรวม ญาติผู้ใหญ่ ให้สุขี
ข้าแต่งชุด นาคสะกาว ขาวเหมือนชี
พร้อมกับมี ขบวนแห่ ข้าแย่เลย
ข้าถูกจับ ขึ้นคออั้ง ช่างงงยิ่ง
มันเป็นสิ่ง ไม่สบาย ให้แค่เฉย
วันแห่นาค วันนั้น ฉันไม่เคย
สุดจะเอ่ย จำนรร พรรณนา
ฉันได้บวช วัดสะกินอ พอจำได้
แห่กันใหญ่ อย่างสุดปลื้ม ชื่นหรรษา
มีญาติโยม ปราชญ์มิตร จิตเมตตา
ตั้งใจมา ร่วมงาน กันหลายคน
หลังจากบวช ในร่มผ้า กาสายะ
ได้เป็นพระ สบายใจ ไม่สับสน
พร้อมได้เรียน เขียนอ่าน ด้านมงคล
เร่งฝึกฝน เรียนรู้ อยู่เอกา
Meditation ฉันใคร่ ได้สัมผัส
เร่่งฝึกหัด เดินจงกรม ผสมผสาน์ (อ่านว่าผะสมผะสา)
ทั้งสวดมนต์ ทั้งฝึกหัด วิปัสสนา
เป็นเวลา ข้าดื่มด่ำ พร่ำความเพียร
ได้รับรส พระธรรม นำความสุข
นิรทุกข์ กับกาย หาใดเหมือน
ข้าตั้งใจ ปฏิบัติ หัดพากเพียร
เนิ่นจำเนียร ข้าเรียนรู้ อยู่วัดวา
ข้าได้ทำ หน้าที่ ดีของสงฆ์
มุ่งดำรง พระวินัย ได้ศึกษา
เหล่าญาติโยม สาธุ มุทิตา
อนิจจา ข้าต้องสึกฯ นึกเสียดาย
เส้นทางเดิน เป็นสงฆ์ คงยุติ
เพราะข้านี้ มีกิจ คิดใจหาย
ฉันเกี่ยวพันธ์ สันนิวาส ยากเปลื้องกาย
เลยต้องไป ทำหน้าที่ โลกีย์ชน
ขออภัย ชาวพุทธ ทุกทุกท่าน
ที่ทำทาน ร่วมกัน วันหลายหน
ข้านั้นมี เวลา มาไม่ดน
เพราะมีคน ที่ห่วงหา และอาลัย
ไว้ข้ามี โอกาส อาจจะกลับ
ข้าขอรับ ด้วยวาจา มาแก้ไข
หากบุญญา วาสนาดี ปีต่อไป
ฉันคงได้ กลับมาบวช อยู่รวดปี
ก่อนข้าสึกฯ ข้าภูมิใจ ได้ไปเทศน์
เติมธรรเมกข์ มารดาบิดา พาสุขี
ถึงคำเทศน์ ไม่ชัด ถนัดถนี่
แต่ข้ามี ความภูมิใจ ได้แทนคุณ
ฉันได้ทำ ให้พ่อแม่ แกเป็นญาติ
กับพระศาสน์ ของพระศรีฯ มีกุศล
ได้เรียนรู้ ระเบียบพุทธ วิสุทธิ์คุณ
ฉันอบอุ่น ก่อนสิกขา ขอลาที
ขอขอบคุณ พระอาจารย์ ท่านทั้งสอง
ผู้ให้ครอง นำหน้า พาสุขี
ขอกราบลา โยมญาติ ปราชญ์ผู้ดี
วันพรุ่งนี้ ตัวอาตม์ ขอจากลา
ถึงฉันไป ฉันไกล ก็แต่ร่าง
แต่ไม่ห่าง การร่ำเรียน เพียรศึกษา
ฉันยังอยู่ ใกล้จิต ชิดวัดวา
ฉันขอลา แค่นี้หนอ ขอเอวัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น