กลอน “กำเนิดศาสนา”
เหล่ามนุษย์ ทุกถ้วนทั่ว เมื่อกลัวภัย
ก็พากัน กราบต้นไม้ ไหว้ภูเขา
ไหว้เจดีย์ ที่เคารพ นอบนบเนา
ได้ถือเอา เป็นหนึ่ง พึ่งทางใจ
ส่ิงเหล่านั้น หาเป็นหนึ่ง ที่พึ่งได้
เหล่ามนุษย์ ทุกถ้วนทั่ว เมื่อกลัวภัย
ก็พากัน กราบต้นไม้ ไหว้ภูเขา
ไหว้เจดีย์ ที่เคารพ นอบนบเนา
ได้ถือเอา เป็นหนึ่ง พึ่งทางใจ
ส่ิงเหล่านั้น หาเป็นหนึ่ง ที่พึ่งได้
จะกราบไหว้ ตลอด ปลอดภัยไม่
หาใช่ทาง พันโศก วิโยคภัย
ยังเวียนว่าย กิเลสวัฏฏ์ มัดตัวจม
แต่ถ้าใคร ยึดพระพุทธ ธรรมและสงฆ์
ให้ดำรง เป็นหนึ่ง จึงสุขสม
ด้วยปัญญา เห็นแจ้ง แทงอารมณ์
อัฏฐังคิกะ-มัคค์คมน์. บ่มจิตใจ
เพื่อเห็นแจ้ง อริยสัจจ์ หัดเพิ่งพิศ
ขัดเกลาจิต ตามครรลอง จึงผ่องใส
ตามดูกาย เวทนา จิต,ธรรมใน
เพื่อน้อมไป ให้ถึง ซึ่งนิพพาน
นี่แหละคือ สรณะ ประเสริฐล้ำ
เป็นทางนำ ให้ถึงสุข เกษมศานดิ์
เมื่อทุกคน ถึงรัตนตรัย ไหว้กราบกราน
ย่อมจะถึง นฤพาน ผ่านทุกข์เอย...
หาใช่ทาง พันโศก วิโยคภัย
ยังเวียนว่าย กิเลสวัฏฏ์ มัดตัวจม
แต่ถ้าใคร ยึดพระพุทธ ธรรมและสงฆ์
ให้ดำรง เป็นหนึ่ง จึงสุขสม
ด้วยปัญญา เห็นแจ้ง แทงอารมณ์
อัฏฐังคิกะ-มัคค์คมน์. บ่มจิตใจ
เพื่อเห็นแจ้ง อริยสัจจ์ หัดเพิ่งพิศ
ขัดเกลาจิต ตามครรลอง จึงผ่องใส
ตามดูกาย เวทนา จิต,ธรรมใน
เพื่อน้อมไป ให้ถึง ซึ่งนิพพาน
นี่แหละคือ สรณะ ประเสริฐล้ำ
เป็นทางนำ ให้ถึงสุข เกษมศานดิ์
เมื่อทุกคน ถึงรัตนตรัย ไหว้กราบกราน
ย่อมจะถึง นฤพาน ผ่านทุกข์เอย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น