ประวัติหลวงตาชี (ชีวานนฺทปฺปวตฺติ)
วันที่เก้า มิถุนา ท้องฟ้าใส
ณ เมืองใหญ่ นครพนม คนข่าวขาน
เมืองกำเนิด รัตตัญญู ผู้รู้นาน
บ้านโพนงาม ถิ่นอุบัติ พระพัฒนา
สี่หกแปด แรมสี่ค่ำ ปีนำเกิด
สุดประเสริฐ ปีฉลู คู่ทิศา
ชื่อสมศักดิ์ ธรรมรัตน์ อุบัติมา
ร่วมฆรา กับพี่น้อง พ้องเก้าคน
สิบสองปี สี่แปดศูนย์ ทุ่มใฝ่หา
เข้าศึกษา เกษียน เพียรฝึกฝน
ณโรงเรียน บ้านโพนงาม นามมงคล
เรียนจวบจน จบปอสอง ต้องอำลา
ปีแปดสอง จำต้องออก จากโรงเรียน
ดึงบังเหียน ชีวิต คิดศึกษา
ตัดสินใจ สละเพศ บรรพชา
สามพฤษภา ขานนาคสวด เข้าบวชเณร
หลังจากบวช บรรพชา เข้ามาได้
ก็ตั้งใจ เร่งปฏิบัติ ตัดทุกข์เข็ญ
ภาษาธรรม ภาษาขอม ยอมบำเพ็ญ
ต้องเข้าเวร ต่อหนังสือ คือบทเรียน
ปากต่อปาก คือบทเรียน เกษียนเปล่า
ต้องจำเอา กันต่อหน้า อย่าให้เพี้ยน
ทั้งสวดมนต์ ทั้งปาฏิโมกข์ โขลกพากเพียร
เนิ่นจำเนียร เรียนจนจบ ได้ครบครัน
ทั้งบทสวด ทั้งปาฏิโมข์ โขลกจนจบ
เหมือนได้พบ ปริญญา พาสุขสันต์
ปาฏิโมกข์ โขลกสำเร็จ สิบเจ็ดวัน
ดังสนั่น เสียงสาธุ มุทิตา
สี่แปดหก ตกลงจาก พรากโพนงาม
เดินไปตาม ดวงใจ ที่ใฝ่หา
ใคร่เรียนรู้ ธัมโมวาท พระศาสนา
จึงอำลา บ้านโพนงาม ยามมงคล
วัดโพธิ์แก้ว อารามดี ที่มุ่งหวัง
เพราะเป็นรัง การศึกษา ที่น่าสน
จึงฝากจิต ชีวิตเณร บำเพ็ญตน
เริ่มฝึกฝน เรียนนักธรรม เพื่อนำทาง
สามเณร สมศักดิ์ ธรรมรัตน์
เร่งฝึกหัด เอาจริง สิ่งที่หวัง
วัดโพธิ์แก้ว เฉกเช่นทุน ขุมพลัง
สร้างเส้นทาง เณรเกร่ง จุดแสงเทียน
เป็นก้าวแรก การศึกษา สิกขาบท
ช่างงามงด พจน์ศาสน์ ฝึกหัดเขียน
ทั้งท่องจำ นำปฏิบัติ หัดพากเพียร
เนิ่นจำเนียร เรียนจนจบ อย่างครบครัน
เณรดีใจ ได้ธรรมตรี ที่โพธิ์แก้ว
เริ่มเห็นแวว เส้นทาง ที่สร้างฝัน
เห็นผลิตผล อันเรืองรอง ของคืนวัน
ให้กำนัล มหาศาล ที่ผ่านมา
จบธรรมตรี ที่โพธิ์แก้ว แล้วสิหนอ
เณรสานต่อ ตามแปลน แผนศึกษา
เพื่อให้ผล ต่อเนื่อง เรื่องธัมมา
เลยตั้งหน้า เรียนต่อ น.ธ.โท
จบธรรมโท สมฤดี สี่แปดเจ็ด
เก็บผลเม็ด การศึกษา นานอักโข
เหมือนมีแผน สกัดดาว คราวจะโชว์
อยู่เอโก ไร้ครูสอน สะท้อนใจ
อยากจะเรียน นักธรรมเอก เฉกคนอื่น
แทบสะอื้น ครูไม่มี นี้ไฉน
ทำไงดี ที่จะสู้ อยู่ต่อไป
ตัดสินใจ ให้ความรู้ ครูนักธรรม
เป็นครูสอน นักธรรมตรี ที่โพธิ์แก้ว
สอนในแนว ธรรมเรืองรอง ของพระสัมม์ฯ
สร้างลูกศิษย์ คิดค้ำจุน และหนุนนำ
ให้เดินตาม ตามรอยบาท พระศาสดา
................................................
อุปสมบท
วันที่สิบหก มีนาคม ปีแปดแปด
ปีเลขแฟด เลขนี้ มีความหมาย
สามเณร สมศักดิ์ สลัดกาย
ยอมถวาย อกในศาสน์ ประกาศตน
สละเพศ เหล่าก่อ สมณะ
เข้าบวชพระ ไม่สึก เตรียมฝึกฝน
ตัดบ่วงบาทว์ ในจิต อุทิศตน
จะดำรง พุทธศาสน์ อย่างอาจอง
วัดโพธิ์แก้ว เป็นสถาน การอุปสมบท
เขตกำหนด อันอร่าม ตามประสงค์
วินัยกรรม สำเร็จ เจตน์จำนงค์
กาลดำรง เสร็จบ่ายสี่ ชีวานนฺโท
หลังจากบวชพระแล้ว
อุปสมบท เสร็จสิ้น ถวิลหวัง
ใจก็ยัง อยากเรียน เพียรฝึกฝน
ตัดสินใจ เข้ากรุงเทพฯ เขตชุมชน
เมืองที่คน หลงใหล อยากไปกัน
ปีแปดแปด เก็บกระเป๋า คว้าเอาย่าม
มุ่งไปตาม เส้นทาง ที่สร้างฝัน
ถึงกรุงเทพ เมืองใหญ่ ไม่กี่วัน
เมืองสวรรค์ คนแสวง ใช้แรงกาย
วัดมหาธาตุ วัดใหญ่ ให้ที่พัก
เฝ้าฟูมฟัก เรียนอบรม อย่างสมหมาย
จบธรรมเอก บาลี นี้สมใจ
พร้อมกับได้ เปรียญสี่ ที่เฝ้ารอ
สี่ห้าปี ที่อยู่วัด มหาธาตุ
ได้สมมาด สรรพวิชา ห้าพอศอ
ได้เรียนเทศน์ วิเวกธรรม นำเกินพอ
เผยแผ่หนอ งานพระศาสน์ ฝึกหัดทำ
อยู่ต่อมา อุปัชชาย์ ได้มาเรียก
ให้สำเนียก ช่วยงานหลัก ภาคสนาม
ให้กลับไป ช่วยงาน ที่ท่านทำ
อำเภอคำ-ชะอี ที่บ้านเดิม
จากบทเรียน ที่สะสม มาจนหง่อม
ท่านจึงพร้อม ช่วยทุกด้าน งานเฉลิม
ทั้งงานสอน การก่อสร้าง ทางต่อเติม
เผยแผ่เพิ่ม เสริมปฏิบัติ วิปัสสนา
นับเป็นพระ รูปแรก คำชะอี
ที่ได้มี ผลงานหลัก นักศึกษา
กลับบ้านเกิด เป็นเสาหลัก พัฒนา
ช่วยครูบา พัฒนาศาสน์ วิลาศไกล
ฝีมือเยี่ยม ผลงานเด่น เห็นประจักษ์
มหาสมศักดิ์ ชีวานันท์ ทันสมัย
เน้นงานสอน งานพินิจ พิชิตใจ
ธรรมไสว ทั่วคำชะอี มีผลงาน
ทั้งพระเณร โยมญาติ ปราชญ์แซ่ซ้อง
เป็นพระทอง คำชะอี มีสุขศานติ์
สร้างสำนัก ปฏิบัติใจ ในไม่นาน
สร้างเส้นทาง พุทธบุตร พิสุทธิ์เอย...
......................................................
แต่ง..เพื่อสดุดีและบูชาคุณของหลวงตา ด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์ หากมีการคลาดเคลื่อน ไม่เหมาะสม หรืออะไรก็ตาม ก็ขอกราบอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ด้วยความเคารพอย่างสูง
วันที่เก้า มิถุนา ท้องฟ้าใส
ณ เมืองใหญ่ นครพนม คนข่าวขาน
เมืองกำเนิด รัตตัญญู ผู้รู้นาน
บ้านโพนงาม ถิ่นอุบัติ พระพัฒนา
สี่หกแปด แรมสี่ค่ำ ปีนำเกิด
สุดประเสริฐ ปีฉลู คู่ทิศา
ชื่อสมศักดิ์ ธรรมรัตน์ อุบัติมา
ร่วมฆรา กับพี่น้อง พ้องเก้าคน
สิบสองปี สี่แปดศูนย์ ทุ่มใฝ่หา
เข้าศึกษา เกษียน เพียรฝึกฝน
ณโรงเรียน บ้านโพนงาม นามมงคล
เรียนจวบจน จบปอสอง ต้องอำลา
ปีแปดสอง จำต้องออก จากโรงเรียน
ดึงบังเหียน ชีวิต คิดศึกษา
ตัดสินใจ สละเพศ บรรพชา
สามพฤษภา ขานนาคสวด เข้าบวชเณร
หลังจากบวช บรรพชา เข้ามาได้
ก็ตั้งใจ เร่งปฏิบัติ ตัดทุกข์เข็ญ
ภาษาธรรม ภาษาขอม ยอมบำเพ็ญ
ต้องเข้าเวร ต่อหนังสือ คือบทเรียน
ปากต่อปาก คือบทเรียน เกษียนเปล่า
ต้องจำเอา กันต่อหน้า อย่าให้เพี้ยน
ทั้งสวดมนต์ ทั้งปาฏิโมกข์ โขลกพากเพียร
เนิ่นจำเนียร เรียนจนจบ ได้ครบครัน
ทั้งบทสวด ทั้งปาฏิโมข์ โขลกจนจบ
เหมือนได้พบ ปริญญา พาสุขสันต์
ปาฏิโมกข์ โขลกสำเร็จ สิบเจ็ดวัน
ดังสนั่น เสียงสาธุ มุทิตา
สี่แปดหก ตกลงจาก พรากโพนงาม
เดินไปตาม ดวงใจ ที่ใฝ่หา
ใคร่เรียนรู้ ธัมโมวาท พระศาสนา
จึงอำลา บ้านโพนงาม ยามมงคล
วัดโพธิ์แก้ว อารามดี ที่มุ่งหวัง
เพราะเป็นรัง การศึกษา ที่น่าสน
จึงฝากจิต ชีวิตเณร บำเพ็ญตน
เริ่มฝึกฝน เรียนนักธรรม เพื่อนำทาง
สามเณร สมศักดิ์ ธรรมรัตน์
เร่งฝึกหัด เอาจริง สิ่งที่หวัง
วัดโพธิ์แก้ว เฉกเช่นทุน ขุมพลัง
สร้างเส้นทาง เณรเกร่ง จุดแสงเทียน
เป็นก้าวแรก การศึกษา สิกขาบท
ช่างงามงด พจน์ศาสน์ ฝึกหัดเขียน
ทั้งท่องจำ นำปฏิบัติ หัดพากเพียร
เนิ่นจำเนียร เรียนจนจบ อย่างครบครัน
เณรดีใจ ได้ธรรมตรี ที่โพธิ์แก้ว
เริ่มเห็นแวว เส้นทาง ที่สร้างฝัน
เห็นผลิตผล อันเรืองรอง ของคืนวัน
ให้กำนัล มหาศาล ที่ผ่านมา
จบธรรมตรี ที่โพธิ์แก้ว แล้วสิหนอ
เณรสานต่อ ตามแปลน แผนศึกษา
เพื่อให้ผล ต่อเนื่อง เรื่องธัมมา
เลยตั้งหน้า เรียนต่อ น.ธ.โท
จบธรรมโท สมฤดี สี่แปดเจ็ด
เก็บผลเม็ด การศึกษา นานอักโข
เหมือนมีแผน สกัดดาว คราวจะโชว์
อยู่เอโก ไร้ครูสอน สะท้อนใจ
อยากจะเรียน นักธรรมเอก เฉกคนอื่น
แทบสะอื้น ครูไม่มี นี้ไฉน
ทำไงดี ที่จะสู้ อยู่ต่อไป
ตัดสินใจ ให้ความรู้ ครูนักธรรม
เป็นครูสอน นักธรรมตรี ที่โพธิ์แก้ว
สอนในแนว ธรรมเรืองรอง ของพระสัมม์ฯ
สร้างลูกศิษย์ คิดค้ำจุน และหนุนนำ
ให้เดินตาม ตามรอยบาท พระศาสดา
................................................
อุปสมบท
วันที่สิบหก มีนาคม ปีแปดแปด
ปีเลขแฟด เลขนี้ มีความหมาย
สามเณร สมศักดิ์ สลัดกาย
ยอมถวาย อกในศาสน์ ประกาศตน
สละเพศ เหล่าก่อ สมณะ
เข้าบวชพระ ไม่สึก เตรียมฝึกฝน
ตัดบ่วงบาทว์ ในจิต อุทิศตน
จะดำรง พุทธศาสน์ อย่างอาจอง
วัดโพธิ์แก้ว เป็นสถาน การอุปสมบท
เขตกำหนด อันอร่าม ตามประสงค์
วินัยกรรม สำเร็จ เจตน์จำนงค์
กาลดำรง เสร็จบ่ายสี่ ชีวานนฺโท
หลังจากบวชพระแล้ว
อุปสมบท เสร็จสิ้น ถวิลหวัง
ใจก็ยัง อยากเรียน เพียรฝึกฝน
ตัดสินใจ เข้ากรุงเทพฯ เขตชุมชน
เมืองที่คน หลงใหล อยากไปกัน
ปีแปดแปด เก็บกระเป๋า คว้าเอาย่าม
มุ่งไปตาม เส้นทาง ที่สร้างฝัน
ถึงกรุงเทพ เมืองใหญ่ ไม่กี่วัน
เมืองสวรรค์ คนแสวง ใช้แรงกาย
วัดมหาธาตุ วัดใหญ่ ให้ที่พัก
เฝ้าฟูมฟัก เรียนอบรม อย่างสมหมาย
จบธรรมเอก บาลี นี้สมใจ
พร้อมกับได้ เปรียญสี่ ที่เฝ้ารอ
สี่ห้าปี ที่อยู่วัด มหาธาตุ
ได้สมมาด สรรพวิชา ห้าพอศอ
ได้เรียนเทศน์ วิเวกธรรม นำเกินพอ
เผยแผ่หนอ งานพระศาสน์ ฝึกหัดทำ
อยู่ต่อมา อุปัชชาย์ ได้มาเรียก
ให้สำเนียก ช่วยงานหลัก ภาคสนาม
ให้กลับไป ช่วยงาน ที่ท่านทำ
อำเภอคำ-ชะอี ที่บ้านเดิม
จากบทเรียน ที่สะสม มาจนหง่อม
ท่านจึงพร้อม ช่วยทุกด้าน งานเฉลิม
ทั้งงานสอน การก่อสร้าง ทางต่อเติม
เผยแผ่เพิ่ม เสริมปฏิบัติ วิปัสสนา
นับเป็นพระ รูปแรก คำชะอี
ที่ได้มี ผลงานหลัก นักศึกษา
กลับบ้านเกิด เป็นเสาหลัก พัฒนา
ช่วยครูบา พัฒนาศาสน์ วิลาศไกล
ฝีมือเยี่ยม ผลงานเด่น เห็นประจักษ์
มหาสมศักดิ์ ชีวานันท์ ทันสมัย
เน้นงานสอน งานพินิจ พิชิตใจ
ธรรมไสว ทั่วคำชะอี มีผลงาน
ทั้งพระเณร โยมญาติ ปราชญ์แซ่ซ้อง
เป็นพระทอง คำชะอี มีสุขศานติ์
สร้างสำนัก ปฏิบัติใจ ในไม่นาน
สร้างเส้นทาง พุทธบุตร พิสุทธิ์เอย...
......................................................
แต่ง..เพื่อสดุดีและบูชาคุณของหลวงตา ด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์ หากมีการคลาดเคลื่อน ไม่เหมาะสม หรืออะไรก็ตาม ก็ขอกราบอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ด้วยความเคารพอย่างสูง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น